Έλειψα για λίγο.Ίσα ίσα για να δω πως είναι να παρευρίσκεσαι σε εκδηλώσεις κοινωνικές που είναι τυπικές και ανούσιες,όπου εξουθενώνεσαι για να ευχαριστήσεις κάποιους που ήρθαν για να ευχαριστήσουν εσένα αλλά που και οι δυο πλευρές ξέρουν ότιόλοι θα ήταν πιο ευχαριστημένοι αν δε γινόταν τίποτα απ΄ όλα αυτά.Ίσα για να προλάβω να διαβάσω ένα φρεσκοαγορασμένο βιβλίο,που μ΄έβαλε σε σκέψεις και με κράτησε ξύπνια ως τις 4.Ίσα για να δω πως είναι να παίζεις πάλι,μέχρι που χάνεις τη μπάλα και αποχωρείς διακριτικά για να μη χάσεις το παιχνίδι.Γιατί κανείς δε σου έχει μάθει να χάνεις μπροστά σε άλλους.Ούτε να κερδίζεις όμως.
Έλειψα για λίγο.
ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ!!ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΤΣΙ...ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ ΠΑΝΤΑ ΠΟΛΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτελικα ποια η ευχαριστηση;;;....
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλοι διαχειριστες καταντησαμε του ιδιου μας του εαυτου!!
χανω...κερδιζω...
αν δεις το νοημα τους σημερα....ενα απολυτο κενο!!
Nιωθω πως η ζωη τρεχει γυρω μου και γω... ανημπορη... δεν μπορω να κανω κατι για να κερδισω το χαμενο χρονο.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βιβλιο δεν ειχε τιτλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήτο βιβλίο ήταν η "Πριγκίπισσα Σαύρα" της Αμάντας Μιχαλοπούλου,αλλά δεν είναι απ τα καλύτερά της(αυτό είχε στο κατάστημα του πλοίου όμως),προτιμώ το "Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη" πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφή