Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 5 ΤΟ ΠΡΩΙ - Στιγμές έμπνευσης

έμπνευση της τελευταίας στιγμής

Η ώρα είναι πέντε το πρωί

κι εγώ, εδώ, ακόμα ξενυχτάω

βγάζω τις σκέψεις μου επάνω στο χαρτί*

τις στέλνω εκεί που δε μπορώ εγώ να πάω

Η ώρα είναι πέντε το πρωί

κι οι δείχτες στο ρολόι δε γυρνάνε

νιώθω σα να χω μπει σε φυλακή

και αύριο σε άλλη θα με πάνε

Η ώρα είναι πέντε το πρωί

ποια έμπνευση να βρω και τι να γράψω

ο ύπνος με κοιτάζει κι απορεί

κι άλλο τσιγάρο σκέφτεται θ ανάψω

Καπνίζουμε κι οι δυο σαν μανιακοί

εγώ γι αυτόν αυτός από συνήθεια

η ώρα είναι πέντε και πιο κει

ακούω να μιλούν κάποια ζωύφια

Είναι κι αυτά μια κάποια συντροφιά

στην ατελείωτη τη μοναξιά μου

την έχω συνηθίσει τώρα πια

ο ύπνος δε θα ρθει στα βλέφαρά μου

Μπορώ να γράφω ακόμα για πολύ

η ώρα όμως δε θα ναι πάντα πέντε

κι έτσι τελειώνει μια ανάρτηση θολή

που έμεινε κι αυτή ν' ανρωτιέται

Πόσα κλισέ ακόμα θα σας πω

πόσες ανούσιες δικές μου ιστορίες

όλο τα ίδια αναμασάω,και ρωτώ

"μήπως μου φαίνονται ή είναι μαλακίες;"

*(οκ στην οθόνη αλλά δεν κάνει ομοιοκαταληξία με το πρωί)