ΠΑστεςΣΟκολάτεςΚανταϊφι - Στιγμές έμπνευσης

 Δεν έχω μιλήσει ως τώρα για πολιτικά θέματα, ούτε καν στην περίοδο πριν και αμέσως μετά τις εκλογές όπου μόνο εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν και όχι να διατυπωθεί κάποια άποψη. Δε λέω ότι τώρα μπορώ να έχω ολοκληρωμένη εικόνα για το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά τουλάχιστον μπορώ να στηρίξω την θέση μου σε στοιχεία. Μιας και αποφάσισα να καταπιαστώ με το θέμα λοιπόν, σας λέω ότι είδα με σκεπτικισμό τη νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εθνικές εκλογές, οι οποίες μάλλον όταν θα ξαναγίνουν δε θα λέγονται πια «εθνικές» γιατί αυτός είναι ένας παρωχημένος, κατά τη νέα κυβέρνηση, χαρακτηρισμός που απομακρύνθηκε από τις επίσημες ονομασίες των υπουργείων. Επομένως, κυρίες και κύριοι, είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω ότι δεν έχουμε Έθνος ούτε στα χαρτιά. Ο μόνος φορέας που διατηρεί ακόμα το χαρακτηρισμό είναι η Εθνική Ελλάδος αλλά πολύ φοβάμαι ότι και αυτή θα αποχαρακτηριστεί (άσε που το Ελλάδος είναι κι αυτό παρωχημένο).



     Επανέρχομαι στο σκεπτικισμό με τον οποίο είδα την εκλογή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία της χώρας (εδώ που τα λέμε με σκεπτικισμό θα αντιμετώπιζα και την επανεκλογή του Κώστα Καραμανλή, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).Και ο σκεπτικισμός έγινε ακόμη πιο έντονος όταν είδα τη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος και την αλαζονεία ή αδιαφορία (δεν έχω καταλήξει ακόμα στο τι προκαλεί την ασέβεια προς τους θεσμούς) ορισμένων υπουργών. Αναφέρομαι στην ανεκδιήγητη κυρία που στην τελετή παράδοσης- παραλαβής έφυγε χωρίς να χαιρετήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γύρισε βέβαια μετά, όταν έφτασε στην πόρτα κάποιος θα της το σφύριξε, αλλά εγώ αναρωτιέμαι : η γυναίκα δε μπορεί να τηρήσει το πρωτόκολλο (και δε3 μιλάμε για το πώς να κρατήσει το ποτήρι της σαμπάνιας) και μπορεί να διοικήσει Υπουργείο; Δε λέω ότι οι προηγούμενοι ήταν καλοί Υπουργοί επειδή χαιρετούσαν τους Προέδρους, αλλά κάποιες φορές το να κρατάς τα προσχήματα που λένε είναι απαραίτητο. Ναι, βρε, το ξέρω, δεν είχε ξαναγίνει Υπουργός και δεν ήξερε! Να ΄βλεπε τι κάνει ο πολύς κόσμος.
      Δεν είδα αν παρέστη στην παρέλαση της Εθνικής επετείου αλλά την έχω ικανή να καθόταν την ώρα που παιάνιζε ο Εθνικός Ύμνος. Εθνικός είπα; Συγγνώμη, κεκτημένη ταχύτητα. Αυτό το άσμα τέλος πάντων με τα κόκαλα -που τρίζουν- τα ιερά…


Υ.Γ. Η κυρία Μπιρμπίλη δεν είναι ο μόνος λόγος που μ’ έκανε να δω με σκεπτικισμό τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Επιφυλάσσομαι να κράξω και τους υπόλοιπους στο μέλλον για να δικαιολογήσω και τον τίτλο της σημερινής ανάρτησης.