Dura lex, sed lex - Στιγμές έμπνευσης

Σκληρός ο νόμος αλλά νόμος!
Σχολιάζω και την επικαιρότητα με λατινικά ρητά και μετά λέω ότι δεν ξέρω κιόλας...Μήπως αντί για άγνωστο θέμα να δείξω στον κύριο καθηγητή την ανάρτησή μου;(μη γελάς βρε,μπορεί να με λυπηθεί και να με περάσει λόγω βλακείας...)

Βέβαια,η απαγόρευση του καπνίσματος δεν είναι το θέμα που με καίει.Όσοι με ξέρουν,θα απορήσουν μ΄αυτή τη δήλωση γιατί ξέρουν επίσης ότι δε μπορώ να ζήσω χωρίς τσιγάρο,ότι στην Αλεξανδρούπολη,όταν δεν είχα πει ακόμα στους γονείς μου ότι καπνίζω έβγαινα νύχτα έξω για μια τζούρα,σε θερμοκρασίες σχεδόν πολικές,ότι έχω διανύσει χιλιόμετρα στη μέση της νύχτας για να βρω περίπτερο ανοιχτό.Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα,αυτό που με καίει πιο πολύ είναι που με τις απαγορεύσεις αυτές μας βάζουνε τρικλοποδιά στη σκέψη,μας κάνουν να νομίζουμε ότι επαναστατούμε αντιδρώντας σ'αυτό το -ελεϊνό- μέτρο,κι αφήνουμε αναπάντητα και απαρατήρητα άλλα μέτρα και άλλες απαγορεύσεις ρητές ή μη.

Κυρίως μη.



Γιατί μπορεί να μην απαγορεύεται π.χ.να πας για κάμπιγκ σε μια ερημική παραλία με την κολλητή σου αλλά δε νομίζω ότι θα το κάνετε.Κι όχι επειδή είστε τσακωμένες.

Μπορεί να μην απαγορεύεται...Είναι μεγάλη η λίστα μου με αυτά που δεν απαγορεύονται αλλά δε μπορούν να γίνουν,μ΄αυτά που απαγορεύονται αλλά κάποιοι τα κάνουν και μένουν ατιμώρητοι γιατί,ξέχασα να σας το πω, παραγράφονται κατόπιν διετίας,μ΄αυτά που επιτρέπονται αλλά οι ίδιοι τα ΄χουμε εξοστρακίσει απ΄τη ζωή μας βάζοντας πάνω ταμπελίτσες όπως "μπανάλ" , "ξεπερασμένο" , "ξενέρωτο" ,"φλώρικο" και άλλα πολλά.

Είναι μεγάλη η λίστα και δε μπορώ να συνεχίσω αυτή τη στιγμή αφενός γιατί διαβάζω Carmina Burana κι ένα άθλιο βιβλίο για τον Τίτο Λίβιο,που μόνο για το Λίβιο δε λέει μέσα, και αφετέρου γιατί αναρωτιέμαι:
δηλαδή τώρα δε θα μπορώ να καπνίζω στη σχολή και να πετάω το τσιγάρο μου κάτω εκτός απ΄τις σπάνιες φορές που βρίσκομαι κοντά σε μια απ τις 3 σταχτοθήκες των εννιά ορόφων;Αυτά είναι διλήμματα...