έμμετρη απόδοση της Δέσποινας Πατεράκη
I
Τα δροσερά τριαντάφυλλα και τα πυκνά εκείνα
θυμάρια αφιερώνονται στις Ελικωνιάδες
κι οι δάφνες οι σκουρόφυλλες, ω Πυθικέ Παιάνα,
σε σένα που ο Δελφικός ο βράχος σε δοξάζει
και θα ματώσει το βωμό ο κερασφόρος τράγος
αυτός ο άσπρος, τρώγοντας κλαράκι της τερμίνθου.
II
Ο Δάφνις, ο κατάχλωμος, που όμορφα συνθέτει
βουκολικά ποιήματα, στον Πάνα δίνει τούτα:
διπλό διάτρητο αυλό, τη ράβδο των ποιμένων,
το ξύλινο ακόντιο και κείνο το δισάκι
που έβαζε καμιά φορά και κουβαλούσε μήλα.
III
Εσύ κοιμάσαι, Δάφνι ,ξεκουράζοντας
το σώμα σου στα φύλλα του εδάφους
μα στα βουνά πασσάλοι στερεώθηκαν
κι ο Πάνας με τον Πρίαπο σε ψάχνουν.
Κισσό κιτρινωπό έχει στο κεφάλι του
καθώς βαδίζει με τον άλλον στη σπηλιά σου
αλλά εσύ ξεφεύγοντας το λήθαργο,
που αρχίζει με τον ύπνο, φύγε, βιάσου!
"Δάφνι,φύγε,τρέξε,βιάσου
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί ο Πάνας με τον Πρίαπο
θέλουν να ...σε βιάσουν"
χεχε,μου βγήκε και μένα κάτι!!!
Ασχολήθηκα σε μεταπτυχιακό επίπεδο με το Θεόκριτο: με μάγεψε, ιδίως το ποίημα με την κοπελιά που κάνει μάγια για τον αγαπημένο της. Μία λέξη έχω για αυτόν: ασυμβατικός. Ευχαριστώ για τη δημοσίευση συνάδελφε!!! -)
ΑπάντησηΔιαγραφήενδιαφερουσα σπουδη...
ΑπάντησηΔιαγραφή