Κλειστή επιστολή διαμαρτυρίας προς τους αγανακτισμένους του Συντάγματος - Στιγμές έμπνευσης

Αγαπητέ αγανακτισμένε,

Με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις διστάζω να σχολιάσω ο,τιδήποτε, φοβούμενη την υπέρμετρα δημοκρατική λογική που επιτάσσει να θεωρείται δημοκρατική μόνο η κατάθεση της δικής ΣΟΥ άποψης και θεωρεί την αντιπαράθεση της δικής μου απαραίτητα φασιστική. Ωστόσο θα τολμήσω μια καταγραφή σκέψεων.

Βλέπω την κίνηση/κίνημα/αυτοκίνητο/whatever των αγανακτισμένων τις τελευταίες τρεις περίπου βδομάδες. Στην αρχή με πολύ θετικό μάτι. Τόσο θετικό που τις πρώτες μέρες είχα τύψεις που ακόμα δεν είχα πάει κι εγώ στην πλατεία. Γιατί θεωρούσα ότι λογικά σκεπτόμενοι άνεργοι άνθρωποι όπως εγώ βλέποντας το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν, έστω και αργά. Κι επειδή θεωρούσα ότι αυτοί οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται είναι σαν εμένα , γι αυτό και είχα τύψεις που δεν ήμουν μαζί τους, εκεί, στον αγώνα(:)

Μερικές συζητήσεις και παρατηρήσεις αργότερα η άποψή μου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη.

Υποθέτωντας ότι ισχύει αυτό που ειπώθηκε αρχικά,ότι δηλαδή αυτό το κίνημα οργανώνεται από τα κοινωνικά δίκτυα του ιστού,θεώρησα αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης την "επίσημη" σελίδα των αγανακτισμένων στο fb.

Τι είδα εκεί;

• Πλήθος ατόμων να διαφημίζει τις δικές του νέες σελίδες αγανάκτησης (γιατί η αγανάκτηση είναι καλύτερη όταν είναι προσωπική, σιγά μην καταδεχτείς να μπεις στη σελίδα του καθενός, θα φτιάξεις ΔΙΚΗ ΣΟΥ κι αν θέλουν θα μπουν οι άλλοι)
• Βρισιές
• Εθνικιστικές τάσεις, μεγάλα λόγια, πολλούς πατριώτες (σε μεγάλο βαθμό ανιστόρητους αλλά ποια είμαι εγώ για να τους κρίνω,εγώ δεν είμαι αγανακτισμένη-τυπικά τουλάχιστον)
• Βρισιές
• Ηλίθια ανέκδοτα για τον Τσακ Νόρις (έλεος!)
• Βρισιές

Βρισιές ακόμα και από τον διαχειριστή της σελίδας σε κάποιον που τόλμησε να βρίσει σε αντίθετη κατεύθυνση από τους πολλούς. 

Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που δε θα κατέβω στο Σύνταγμα.

Αυτός είναι απλά λόγος για να αναρωτηθώ τι σόι ειρηνική διαμαρτυρία εμπεριέχουν τα ανέκδοτα,οι βρισιές και τα μεγάλα λόγια.

Ο λόγος που δε θα πάω είναι άλλος. Σοβαρότερος. Και δεν ξέρω αν έχει έρθει η ώρα να τον αποκαλύψω εδώ.