Μεταμεσονύχτιο παραλήρημα - Στιγμές έμπνευσης

Βράδυ.Αργά.Σχεδόν πρωί.
Καφές και τσιγάρο.
Άγχος. Φοβίες. Αγωνία για το αύριο.
Για την καθημερινότητα.
Για την ίδια μας την ύπαρξη και υπόσταση που κοντεύουμε να χάσουμε.

Βράδυ.Αργά.Σχεδόν πρωί.
Η ώρα που η τηλεόραση έχει μόνο τελεμάρκετινγκ.
Το ραδιόφωνο μόνο πλέιλιστς.
Το ίντερνετ μόνο μπαγιάτικες ενημερώσεις.



Βράδυ.Αργά.Σχεδόν πρωί.
Η ώρα που όλα όσα συνηθίσαμε να γεμίζουν το μυαλό μας για να μη σκέφτεται μας εγκαταλείπουν.
(Ο φόβος της πραγματικής ή φανταστικής εγκατάλειψης.)

Βράδυ.Αργά.Σχεδόν πρωί.
Η ώρα που αρχίζεις να σκέφτεσαι. Να συνειδητοποιείς.
Η ώρα που θες να σταματήσεις να σκέφτεσαι γιατί δεν αντέχεις.
Η ώρα που θ'αποκοιμηθείς.
Για να ξυπνήσεις το πρωί φρέσκος και να "κοιμηθείς" ξανά με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το ίντερνετ, όλα  όσα συνηθίσαμε να γεμίζουν το μυαλό μας για να μη σκέφτεται. Και με βιβλία ενίοτε.
Έχεις κι ένα επίπεδο,μην το ξεχνάμε. Αλλά ο ύπνος είναι ύπνος.

Του δικαίου;