Αγαπητό ημερολόγιο,
παρόλο που μπορεί να νόμιζες ότι με ξεφορτώθηκες για πάντα(τόσο καιρό που έχω να γράψω) σε πληροφορώ ότι έπεσες έξω! Είμαι πάλι εδώ! Καλά, μην τρομάζεις, το πιθανότερο είναι να ξαναχαθώ για κανένα δεκάμηνο, αλλά πρωτού γίνει αυτό θα σου πω τα νέα μου από το Πάσχα και έντευθεν.
Χμ...
Ίσως θα'πρεπε να το πάρω απ' τα Χριστούγεννα (που ούτε τότε σου είχα πει τίποτα ) αλλά πάει πολύς καιρός και μαζεύτηκαν πολλά.
Θα δω τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω.
Λοιπόν, ημερολόγιό μου, εμένα που με βλέπεις όταν πρωτοήρθαμε εδώ δε με ήξερε άνθρωπος. Κανένας λέμε. Άντε καλά, μετά από δυο βδομάδες γνωρίστηκα με την κοπέλα που έχει το κατάστημα για τα υλικά μου και άρα ένας άνθρωπος με ήξερε. Πέραν τούτου, ουδείς. Έκανα μήνες να μιλήσω κανονικά με κάποιον πέρα του περιπτερά ή της ταμίας του σούπερ μάρκετ. Ωστόσο, αγαπητό ημερολόγιο, τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Είμαστε σε μια μικρή πόλη και με τούτα και με κείνα τώρα πλέον με ξέρουν όλοι. Οκ, σχεδόν όλοι. Κι όσοι δε με ξέρουν με έχουν ακουστά. Το δυσάρεστο είναι ότι πάνω που συνήθισα και καλοβολεύτηκα θα φύγω και δεν ξέρω που θα με βρει ο Σεπτέμβρης. Ελπίζω εδώ, γιατί δε θέλω να ξαναπεράσω την περίοδο όπου δε με ήξερε κανείς , δε μιλούσα με κανένα και είχα κλειστεί στο σπίτι να βλέπω τον Πανπανδρέου και το Σαμαρά να τσακώνονται.
Τέλος πάντων, για να επανέλθω στο θέμα μας που είναι το Πάσχα, έχω να σου πω ότι πέρασα πολύ ωραία εκείνη την ημέρα. Ήταν η μόνη μέρα των διακοπών μου στη συμπρωτεύουσα που ο καιρός εδέησε να φτιάξει και έτσι είμασταν όλη μέρα έξω στη λιακάδα και τρώγαμε κοκορέτσια. Μετά, πριν φάμε το αρνί, έσπασα ένα μπουκάλι κρασί για το καλό και μετά κι απ'αυτό συνεχίσαμε να τρώμε. Στη συνέχεια παίξαμε λίγο μπασκετάκι, ήπιαμε λίγο καφεδάκι και με τα πολλά πήγαμε για έναν ύπνο γιατί με το φαΐ , τον ήλιο και το μπάσκετ μας ήρθε νύστα.
Τις υπόλοιπες μέρες και πριν και μετά ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και ο καιρός βροχερός με αποτέλεσμα κάθε φορά που έβγαινα έξω να αναρωτιέμαι αν θα γυρίσω ζωντανή καθώς γλιστρούσα απίστευτα στα βρεγμένα πεσμένα φύλλα/άνθη των δέντρων που ήταν παντού σε όλο το δρόμο από το σπίτι μέχρι το κοντινότερο καφέ.
Τελικά, αφού επιβίωσα από αυτόν το διαρκή κίνδυνο πήρα το δρόμο της επιστροφής. Πέρασε μια βδομάδα από τότε αλλά μου φαίνεται σα να 'χουν περάσει μήνες και δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Τέλος, ημερολόγιό μου, να σου πω ότι έφτιαξα καλιτσούνια λυχναράκια μαζί με την Ε. και συμπλήρωσα πλέον τη φωτογραφία στη γιαλαντζί συνταγή μου
Καλή Πρωτόμαγιά!
παρόλο που μπορεί να νόμιζες ότι με ξεφορτώθηκες για πάντα(τόσο καιρό που έχω να γράψω) σε πληροφορώ ότι έπεσες έξω! Είμαι πάλι εδώ! Καλά, μην τρομάζεις, το πιθανότερο είναι να ξαναχαθώ για κανένα δεκάμηνο, αλλά πρωτού γίνει αυτό θα σου πω τα νέα μου από το Πάσχα και έντευθεν.
Ίσως θα'πρεπε να το πάρω απ' τα Χριστούγεννα (που ούτε τότε σου είχα πει τίποτα ) αλλά πάει πολύς καιρός και μαζεύτηκαν πολλά.
Θα δω τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω.
Λοιπόν, ημερολόγιό μου, εμένα που με βλέπεις όταν πρωτοήρθαμε εδώ δε με ήξερε άνθρωπος. Κανένας λέμε. Άντε καλά, μετά από δυο βδομάδες γνωρίστηκα με την κοπέλα που έχει το κατάστημα για τα υλικά μου και άρα ένας άνθρωπος με ήξερε. Πέραν τούτου, ουδείς. Έκανα μήνες να μιλήσω κανονικά με κάποιον πέρα του περιπτερά ή της ταμίας του σούπερ μάρκετ. Ωστόσο, αγαπητό ημερολόγιο, τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Είμαστε σε μια μικρή πόλη και με τούτα και με κείνα τώρα πλέον με ξέρουν όλοι. Οκ, σχεδόν όλοι. Κι όσοι δε με ξέρουν με έχουν ακουστά. Το δυσάρεστο είναι ότι πάνω που συνήθισα και καλοβολεύτηκα θα φύγω και δεν ξέρω που θα με βρει ο Σεπτέμβρης. Ελπίζω εδώ, γιατί δε θέλω να ξαναπεράσω την περίοδο όπου δε με ήξερε κανείς , δε μιλούσα με κανένα και είχα κλειστεί στο σπίτι να βλέπω τον Πανπανδρέου και το Σαμαρά να τσακώνονται.
Τέλος πάντων, για να επανέλθω στο θέμα μας που είναι το Πάσχα, έχω να σου πω ότι πέρασα πολύ ωραία εκείνη την ημέρα. Ήταν η μόνη μέρα των διακοπών μου στη συμπρωτεύουσα που ο καιρός εδέησε να φτιάξει και έτσι είμασταν όλη μέρα έξω στη λιακάδα και τρώγαμε κοκορέτσια. Μετά, πριν φάμε το αρνί, έσπασα ένα μπουκάλι κρασί για το καλό και μετά κι απ'αυτό συνεχίσαμε να τρώμε. Στη συνέχεια παίξαμε λίγο μπασκετάκι, ήπιαμε λίγο καφεδάκι και με τα πολλά πήγαμε για έναν ύπνο γιατί με το φαΐ , τον ήλιο και το μπάσκετ μας ήρθε νύστα.
Τις υπόλοιπες μέρες και πριν και μετά ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και ο καιρός βροχερός με αποτέλεσμα κάθε φορά που έβγαινα έξω να αναρωτιέμαι αν θα γυρίσω ζωντανή καθώς γλιστρούσα απίστευτα στα βρεγμένα πεσμένα φύλλα/άνθη των δέντρων που ήταν παντού σε όλο το δρόμο από το σπίτι μέχρι το κοντινότερο καφέ.
Τελικά, αφού επιβίωσα από αυτόν το διαρκή κίνδυνο πήρα το δρόμο της επιστροφής. Πέρασε μια βδομάδα από τότε αλλά μου φαίνεται σα να 'χουν περάσει μήνες και δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Τέλος, ημερολόγιό μου, να σου πω ότι έφτιαξα καλιτσούνια λυχναράκια μαζί με την Ε. και συμπλήρωσα πλέον τη φωτογραφία στη γιαλαντζί συνταγή μου
Καλή Πρωτόμαγιά!
οι καλοι τυποι οπου και να πανε, τη βρισκουν την ακρη :)
ΑπάντησηΔιαγραφή