ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΆΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ - Στιγμές έμπνευσης

Της Δέσποινας Πατεράκη

Τώρα τελευταία όλοι μιλάνε για κρίση,τα κανάλια,οι εφημερίδες,τα πρωινάδικα,οι πολιτικοί,τα μεσημεριανά,οι τράπεζες,εγώ,εσύ,όλοι…Επειδή όμως η οικονομική κρίση για την οποία κόππτονται όλοι τόσο πολύ δεν έχει απλώσει ακόμα τα πλοκάμια της στη Γηραιά Ήπειρο(το κραχ του ’29 έφτασε στην Ευρώπη το ’32,δηλαδή με δυο χρόνια καθυστέρηση,γιατί να βιαστεί τώρα;) αλλά κυρίως επειδή γι’αυτήν έχουν μιλήσει ήδη πολλοι και πολύ,εγώ δε θ’ασχοληθώ εδώ μαζί της.




Αυτό που μου’ρχεται εμένα στο μυαλό όταν ακούω κρίση,είναι το –προφητικό;- τραγούδι του Μακρόπουλου:κρίση,με πιάνει κρίση,μαζί μου πώς την έχεις δει;εγώ δεν είμαι αντικείμενο για χρήση(όσοι πίστευαν ότι είμαι άλλου επιπέδου,μπορούν ν’αναθεωρήσουν τώρα και να σταματήσουν την ανάγνωση γιατί έπονται κι άλλα).Αυτή η κρίση μ’απασχολεί εμένα στις μέρες μας,η κρίση των διαπροσωπικών σχέσεων (για να το θέσω πιο επιστημονικά και ν’αποκαταστήσω το επίπεδό μου),το γεγονός ότι έχουμε όλοι δωρεάν χρόονο ομιλίας και δεν παίρνουμε κανέναν τηλέφωνο,ότι αποκαλούμε με τόση ευκολία φίλους άτομα που δε γνωρίζουμε,ότι μιλάμε μόνο στο facebook,κερνάμε σφηνάκια,δίνουμε αγκαλιές και φιλιά,κάνουμε ακόμα και σεξ διαδικτυακά(το γάμησα πάλι το επίπεδο).

Γιατί συμβαίνει αυτό όμως;Τι είναι το chat,το msn,το mycorner,το myspace,το twitter,το facebook κλπ αν όχι μια απόπειρα επικοινωνίας,μια επίφαση οικειότητας;Και γιατί αυτή την απόπειρα την κάνουμε μόνο εκ του ασφαλούς και όχι στην πραγματική ζωή;Και στο κάτω κάτω ποια είναι πραγματική ζωή;
Ύπνος,δουλειά,τηλεόραση,gaming,ίντερνετ;Α,ξέχασα,πάμε και για καφέ καμιά φορά,να αναμασήσουμε κι εκεί τα ίδια:τι έγινε χθες στο τάδε σίριαλ,ποιους βρήκαμε sto fb,με ποιους μιλήσαμε στο msn….Γιατί όμως εγώ νιώθω ότι όλα αυτά, που υποτίθεται μας φέρνουν πιο κοντά,στην πραγματικότητα μας αποξενώνουν;Και με την απομάκρυνση εννοώ και την αποξένωση απ’τον ίδιο τον εαυτό μας.Είναι ιδέα μου;Αν ναι γιατί στις μέρες μας κυκλοφορούν και γίνονται best-seller τόσα πολλά βιβλία αυτοβοήθειας;(Βρες τα με τον εαυτό σου,αγάπησε τη ζωή,πώς να γίνεις ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου,το μυστικό της επιτυχίας,κι άλλα τέτοια μελό).Γιατί όλα, μα όλα, τα έντυπα,από γυναικεία περιοδικά μέχρι ένθετα εφημερίδων έχουν άρθρα με παρόμοια θέματα;Τόσο ανάγκη ,λοιπόν,έχουμε τις έτοιμες λύσεις;Ναι το ξέρω,εσύ δεν ταδιαβάζεις αυτά,δεν τα’χεις ανάγκη εξάλλου,την εφημερίδα την παίρνεις για τα dvd και τα περιοδικά γιατί είχε ,μωρέ ,δώρο μια τσάντα…Αυτά τα διαβάζουν οι άλλοι…Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άλλοι;Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’το δάχτυλό μας,πίσω από όποια δικαιολογία κι αν έχει βρει ο καθένας για τον εαυτό του βρίσκεται η μοναξιά,η ανικανότητά μας να επικοινωνήσουμε.Τις ξέρω τις ενστάσεις σου,σ’όποια πλευρά κι αν είσαι,είτε έχεις πληγωθεί στο παρελθόν και νομίζεις ότι έτσι προφυλάσσεσαι,είτε «μα αυτά είναι για να περνάει η ώρα,κανένας δεν τα παίρνει στα σοβαρά» είτε ο,τιδήποτε άλλο σε βολεύει για να δικαιολογήσεις τη θωράκισή σου μπροστά ή πίσω από την οθόνη.Του λάπτοπ,της τηλεόρασης,του κινητού…Κι εγώ το ίδιο κάνω,δε βγάζω την ουρά μου απ’έξω,χρησιμοποιώ μάλιστα άλλη δικαιολογία κάθε φορά,για να μην πλήττω…Αλλά πάντα νιώθω ένα κενό κάπου μέσα μου(δεν είναι απ’την πείνα,έφαγα κάτι ντολμαδάκια σήμερα μούρλια,η συνταγή στην επόμενη ανάρτηση).Δεν ξέρω τι είναι αυτό το κενό και πως γεμίζει,ξέρω όμως ότι ο καθένας προσπαθεί να γεμίσει απ’τα αποθέματα των άλων.Και λέω ξέρω γιατί ειδικά τον τελευταίο καιρό ακούω πολύ συχνά την έκφραση:πρέπει να έχεις γύρω σου ανθρώπους που να σε γεμίζουν θετική ενέργεια.Δεν ξέρω τι ,στον άνεμο, είναι η θετική ενέργεια,αλλά μάλλον σπανίζει,εξαντλούνται τα αποθέματά της όπως τα αποθέματα γαιανθράκων και νερού.Αλλά κι έτσι να μην είναι γιατί να σε γεμίζουν οι άλλοι μ’αυτή την ενέργεια;Τι είναι δηλαδή ο άλλος,ο φίλος,η γκόμενα,ο σύντροφος,το παιδί σου;Μπαταρία θετικής ενέργειας;Αν θες θετική ενέργεια πιές μια Amita στην τελική(δεν ξέρω αν τη θυμάσαι τη διαφήμιση).Που το πάω;Τι σημασία έχει; Πάει μόνο του και κάποτε θα φτάσει στο απροχώρητο.Εξάλλου αν ήξερα τη λύση (όχι για σένα,βρε,για τη μανούλα σου που έχει ζάχαρο και κάτι άλλους,εσύ δεν έχεις ανάγκη το’παμε)θα την έγραφα από την αρχή,δε θα σπαταλούσα τον πολύτιμο χρόνο σου με αερολογίες.
(Ίσως και να συνεχίζεται)