Αγαπημένο μου ημερολόγιο, μιας και σε ξέχασα στα Χανιά ελπίζω να μη σε πειράζει που θα συνεχίσω τη συγγραφή σου στο blog μου. Α, για το απόρρητο; Μην ανησυχείς και μην τρέφεις αυταπάτες: ούτε 2 ντουζίνες άνθρωποι δε μας διαβάζουν.
Άσε που κι αυτοί που μας διαβάζουν θα βαρεθούν σύντομα αφού δεν υπάρχουν ίντριγκες ή ερωτικά τρίγωνα ή κουτσομπολιό… Έτσι είμαι ελεύθερη να γράφω ότι θέλω…. Τι θέλω να γράψω; Περίμενε ντε, αλλάζω παράγραφο και ξεκινάω
Ovidius poeta in terra Pontica exulat. Μπορώ να περάσω τα Λατινικά του τετάρτου εξαμήνου μ’ αυτή τη φράση,παρακαλώ; Δεν ξέρω τπτ άλλο εκτός απ αυτό , το dum spiro spero που είναι το μόνιμο μου μότο , το carpe diem , που το αγνοώ επιδεικτικά και κανα δυο άλλα τσιτάτα που μας μάθαινε ο Καραούλης στο Λύκειο. Αχ, το λύκειο! Δεν είμαι απ’ αυτούς που νοσταλγούν τα μαθητικά χρόνια αλλά τουλάχιστον τότε είχα όνειρα. Τώρα θεωρώ περιττό να κάνω, Ακόμα και το πολυπόθητο πτυχίο –που ανάθεμα κι αν καταφέρω να το πάρω- δε με συγκινεί πια. Ήθελα κάποτε να διδάξω, ήταν , έλεγα,τ’όνειρό μου. Τώρα τρέμω στην ιδέα και μόνο να μπω σε μια τάξη. Καλά έτσι κι αλλιώς θ’αργήσει αυτή η μέρα, δεν έχω τις αυταπάτες του μπαμπά μου, ότι δλδ όλες οι πόρτες θ’ανοίξουν μόλις πάρω εγώ το πτυχίο! Ναι, εμένα περιμένουν όλοι! Τα πιστεύει που τα λέει ήθελα να ξερα; Καλά, ο μπαμπάς πιστεύει κι άλλα, που καλύτερα να μην τα γράψω και γίνουμε ρεζίλι οικογενειακώς. Ας επανέλθω στο πτυχίο ( σε κάθε 2 γραμμές θα επανέρχομαι, αν έχεις πρόβλημα διάβασε το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ κι άσε με ήσυχη,έχω νεύρα όπως βλέπεις).Έχω 4,5 μαθήματα για πτυχίο! Μη ρωτήσεις πως γίνεται και βαριέμαι να εξηγώ, ένα σου λέω:μόνο εγώ μπορώ να το κάνω αυτό!Στην ουσία είναι 10 βέβαια αφού δέκα καθηγητές πρέπει να μ εξετάσουν για να περάσω (ούτε κι αυτό θα τα αναλύσω, ημερολόγιο γράφω λέμε, όχι διατριβή για τη λειτουργία των ΑΕΙ της χώρας).Κι εμένα μου φαίνονται βουνό! Ξέρω, κάθε φορά έτσι λέω και μετά περνάω, έτσι μου λένε όλοι, με πήρανε χαμπάρι βλέπεις. Αλλά και πάλι δε μπορώ να βασιστώ σ αυτό!Θα μου πεις γιατί δε διαβάζεις να βασιστείς στις γνώσεις σου να ‘σαι σίγουρη.Ε,αυτό είναι το θέμα!Δε μπορώ!Και μην ακούσω το γνωστό :δεν υπάρχει δε μπορώ υπάρχει δε θέλω ,γιατί θα σε κάνω να θέλεις να μπορούσες να μην το ‘χες πει! Άντε! Γιατί όποιος είναι έξω απ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει! Και μη μου πεις όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια γιατί είμαι καλύτερη στις παροιμίες και δε θα τη βγάλεις καθαρή.Μ’αρέσει ο αντίλογος όπως βλέπεις, μιλάω κι απαντάω μόνη μου!Φανταστικός διάλογος με τον εαυτό μου ή προστάδιο της τρέλας;Πολύ που με νοιάζει!Η λογική δε με βοήθησε ποτέ πουθενά.Όχι γιατί δεν έχω ορθή λογική και κρίση ,αλλά γιατί ποτέ δε μπορώ να χρησιμοποιήσω τα πορίσματά της.Σ’ένα κόσμο που δουλεύει και κινείται με τον ηλεκτρισμό εγώ επιμένω να βασίζομαι στην καρδιά μου,στα παραμύθια που μου μάθαν όταν ήμουνα μικρή και στις τυφλές ελπίδες των τραγουδιών…Ασυναρτησίες ,το ξέρω.Δε βαριέσαι εξάσκηση στο τυφλό σύστημα…
Άσε που κι αυτοί που μας διαβάζουν θα βαρεθούν σύντομα αφού δεν υπάρχουν ίντριγκες ή ερωτικά τρίγωνα ή κουτσομπολιό… Έτσι είμαι ελεύθερη να γράφω ότι θέλω…. Τι θέλω να γράψω; Περίμενε ντε, αλλάζω παράγραφο και ξεκινάω
Ovidius poeta in terra Pontica exulat. Μπορώ να περάσω τα Λατινικά του τετάρτου εξαμήνου μ’ αυτή τη φράση,παρακαλώ; Δεν ξέρω τπτ άλλο εκτός απ αυτό , το dum spiro spero που είναι το μόνιμο μου μότο , το carpe diem , που το αγνοώ επιδεικτικά και κανα δυο άλλα τσιτάτα που μας μάθαινε ο Καραούλης στο Λύκειο. Αχ, το λύκειο! Δεν είμαι απ’ αυτούς που νοσταλγούν τα μαθητικά χρόνια αλλά τουλάχιστον τότε είχα όνειρα. Τώρα θεωρώ περιττό να κάνω, Ακόμα και το πολυπόθητο πτυχίο –που ανάθεμα κι αν καταφέρω να το πάρω- δε με συγκινεί πια. Ήθελα κάποτε να διδάξω, ήταν , έλεγα,τ’όνειρό μου. Τώρα τρέμω στην ιδέα και μόνο να μπω σε μια τάξη. Καλά έτσι κι αλλιώς θ’αργήσει αυτή η μέρα, δεν έχω τις αυταπάτες του μπαμπά μου, ότι δλδ όλες οι πόρτες θ’ανοίξουν μόλις πάρω εγώ το πτυχίο! Ναι, εμένα περιμένουν όλοι! Τα πιστεύει που τα λέει ήθελα να ξερα; Καλά, ο μπαμπάς πιστεύει κι άλλα, που καλύτερα να μην τα γράψω και γίνουμε ρεζίλι οικογενειακώς. Ας επανέλθω στο πτυχίο ( σε κάθε 2 γραμμές θα επανέρχομαι, αν έχεις πρόβλημα διάβασε το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ κι άσε με ήσυχη,έχω νεύρα όπως βλέπεις).Έχω 4,5 μαθήματα για πτυχίο! Μη ρωτήσεις πως γίνεται και βαριέμαι να εξηγώ, ένα σου λέω:μόνο εγώ μπορώ να το κάνω αυτό!Στην ουσία είναι 10 βέβαια αφού δέκα καθηγητές πρέπει να μ εξετάσουν για να περάσω (ούτε κι αυτό θα τα αναλύσω, ημερολόγιο γράφω λέμε, όχι διατριβή για τη λειτουργία των ΑΕΙ της χώρας).Κι εμένα μου φαίνονται βουνό! Ξέρω, κάθε φορά έτσι λέω και μετά περνάω, έτσι μου λένε όλοι, με πήρανε χαμπάρι βλέπεις. Αλλά και πάλι δε μπορώ να βασιστώ σ αυτό!Θα μου πεις γιατί δε διαβάζεις να βασιστείς στις γνώσεις σου να ‘σαι σίγουρη.Ε,αυτό είναι το θέμα!Δε μπορώ!Και μην ακούσω το γνωστό :δεν υπάρχει δε μπορώ υπάρχει δε θέλω ,γιατί θα σε κάνω να θέλεις να μπορούσες να μην το ‘χες πει! Άντε! Γιατί όποιος είναι έξω απ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει! Και μη μου πεις όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια γιατί είμαι καλύτερη στις παροιμίες και δε θα τη βγάλεις καθαρή.Μ’αρέσει ο αντίλογος όπως βλέπεις, μιλάω κι απαντάω μόνη μου!Φανταστικός διάλογος με τον εαυτό μου ή προστάδιο της τρέλας;Πολύ που με νοιάζει!Η λογική δε με βοήθησε ποτέ πουθενά.Όχι γιατί δεν έχω ορθή λογική και κρίση ,αλλά γιατί ποτέ δε μπορώ να χρησιμοποιήσω τα πορίσματά της.Σ’ένα κόσμο που δουλεύει και κινείται με τον ηλεκτρισμό εγώ επιμένω να βασίζομαι στην καρδιά μου,στα παραμύθια που μου μάθαν όταν ήμουνα μικρή και στις τυφλές ελπίδες των τραγουδιών…Ασυναρτησίες ,το ξέρω.Δε βαριέσαι εξάσκηση στο τυφλό σύστημα…
Χαμογελα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αυριο θα ειναι χειροτερο! :)
Καλη επιτυχια!