Σάββατο, 25 Ιουλίου, Ενάλια - Στιγμές έμπνευσης

3 η ώρα στο κρεβάτι και δε λες να κλείσεις μάτι...

αυτό έπαθα κι εγώ σήμερα, ημερολόγιό μου, άστα, μια φορα είπα κι εγώ να κοιμηθώ νωρίς και δε μ΄επαιρνε ο ύπνος...

Γιατί; Τι να σου πω; Δεν ξέρω, μπορεί να΄χασε τον αριθμό μου!

Πάντως εγώ στριφογυρνούσα και μια μύγα ζουζούνιζε ασταμάτητα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ και τελικά σηκώθηκα και άνοιξα το λάπτοπ γιατί μάλλον κάπου ανάμεσα στο στριφογύρισμα σκεφτόμουν τα λατιικά και ότι μπορεί να χει βγει ο βαθμός, οπότε επισκέφτηκα την ιστοσελίδα της σχολής αλλά τίποτα (έλεος ρε παιδιά με το πιστοποιητικό ασφάλειας της ιστοσελίδας, έλεος!



 από μια πιο αξιόπιστη αρχή δε μπορούσαν να το εκδώσουν; μην πω τίποτα για τα πιστοποιητικά τους βραδιάτικα) και μετά η μύγα είδε το φως και ήρθε στην οθόνη και την έλιωσα, πριν είχα λιώσει και μια απαίσια και σιχαμερή μπορντώ κατσαρίδα...που να στα λέω....ακούω κάτι που λες να χαρχαλεύει, κοιτάω και τι να δω; Μια κατσαρίδα κόβει βόλτες με κατεύθυνση το χώρο κάτω απ τη ντουλάπα, πάω να τη σκοτώσω και δεν την πέτυχα και πέταξε κιόλας και ακούμπησε το χέρι μου και έβαλα μια τσιρίδα άλλο πράγμα, και να φανταστείς ότι υποτίθεται δε σιχαίνομαι τα έντομα, αντιθέτως τα δολοφωνώ με μεγάλη ευχαρίστηση και χωρίς καμιά δυσκολία γιατί η Ε. παθαίνει παράκρουση με το που τα βλέπει και κάποιος πρέπει να τα σκοτώνει για να ξαναβρίσκει την ψυχική της ισορροπία...και τελικά, μετά από λίγο, ξαναβλέπω την κατσαρίδα και τη σκοτώνω, νόμιζα, δηλαδή, μα σε λίγο την ακούω να περπατάει πάλι και τελικά την έλιωσα, δε φταίω εγώ , ημερολόγιό μου, με ανάγκασε, και μετά μιλούσα στο τηλ και δεν είχε καλό σήμα και θυμήθηκα ότι όταν ήμουν με το Δ. και ήμουν πάλι εδώ δεν είχε καθόλου σήμα, τελικά η cosmote προοδεύει και μετά σκεφτόμουν ότι πάλι καλά τη γλύτωσα τότε ,δε μπορώ να σου πω από τι, αλλά θα πρεπε να θυμάσαι , στα χω πει prive αυτά, και μετά από καμιά ώρα που μιλούσα στο τηλ ήρθε ο Μ. , πολύ νωρίς κλείνει αυτό το μαγαζί ρε γμτ, και δεν ξέρω αν βγάζεις νόημα, αγαπητό ημερολόγιο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου, στο κάτω κάτω έπρεπε να μ΄εχεις συνηθίσει τόσο καιρό...

Τι άλλο να σου πω ημερολόγιό μου, σήμερα δεν είδα καθόλου το Μ.(όλοι από Μ αρχίζουν δε φταίω εγώ) παρόλο που με πήρε τηλ να πάω για φαϊ (πως βάζουμε και τόνο και διαλυτικά; πάλι ξέχασα) και υποπτεύομαι ότι θα μου χει κρατήσει μούτρα που τον έγραψα, αλλά και πάλι δε φταίω εγώ, ημερολόγιό μου, πρέπει να με καταλάβεις, ούτε καν με την Ε. δε μιλάω στο τηλ που άλλοτε όταν δεν ήμασταν μαζί μιλούσαμε ώρες ατελείωτες, να μη σου πω κι ότι δεν κάναμε η μια χωρίς την άλλη και απορώ που τελικά αντί να επιστρέψω σπίτι μαζί της έκατσα εδώ και φορτώνομαι στα παιδιά, δεν ξέρω αν φταίει που στο σπίτι είναι και ο Μ. (κι άλλος από Μ. ναι) και πρέπει να τον έχουμε πασά στα Γιάννενα αλλιώς ποιος τον ακούει κι όχι τπτ άλλο είναι τόσο φαλλοκράτης που σου΄ρχεται να τον πυροβολήσεις και τοσο παράλογος που δε μπορείς να του απαντήσεις, δεν καταλαβαίνω πως ζει μέσα σ αυτό τον παραλογισμό της δήθεν λογικής του και νομίζει κι ότι είναι αυτός κι άλλος δεν είναι, τη λυπάμαι την Ε. που πρέπει να του σιδερώνει και να του μαγειρεύει και στο κάτω κάτω δεν έχει καμία υποχρέωση, αδέρφια είναι όχι αντρόγυνο, και να τον ακούει κι από πάνω γιατί ποτέ τίποτα δεν τον ικανοποιεί, άσε που πρέπει να τον γλύφεις ακόμα κι αν δε θες χάρη, μας το δήλωσε κιόλας :Δέσποινα, μου λέει, εμένα όλη μέρα με γλύφουν στο στρατόπεδο εσύ πως μου μιλάς έτσι;

Έλεος, δεν μπορώ να καταλάβω τελικά πως αντέχω κι εγώ στον παραλογισμό όλων τους, αυτό που λένε "καθένας με την τρέλα του" είναι μεγάλη αλήθεια, καθένας φτιάχνει ένα ωραίο, βολικό κόσμο και κλείνεται μέσα, ένα κόσμο στον οποίο αυτός δε φταίει για τίποτα αντίθετα πάντα βοηηθάει τους άλλους, κι ενώ δεν τον βοήθησε κανείς έχει πετύχει τόσα...γιαυτό και προσπαθεί ν αλλάξει όλους τους άλλους και να τους κάνει καλούς όπως είναι ο ίδιος, δεν ξέρω πότε θα σταμητήσω να γράφω αλλά μάλλον όχι σύντομα,το γράψιμο είναι καλό αγχολυτικό κι εγώ έχω μεγάλη ένταση και δεν ξέρω ακριβώς γιατί, μάλλον γιατί ακόμα κι εδώ που υποτίθεται ήρθα για διακοπές είμαι αρκετά πιεσμένη, γιατί έχω τύψεις που δε βοηθάω την Ε. όσο θα πρεπε , γιατί δε διαβάζω για την εξεταστική , γιατί σταμάτησα να παίρνω τα χάπια μου ενώ δεν έπρεπε, γιατί όλα τα βλέπω στραβά κι ανάποδα...και πως αλλιώς θα μπορούσα να τα δω δηλαδή; Αχ,ημερολόγιό μου, δεν ξέρω ακριβώς πως να εκφράσω αυτά που έχω μέσα στο κεφάλι μου και καμιά μέρα θα μου στρίψει εντελώς...τώρα πάντως δεν κινδυνεύω να μου στρίψει , ακόμα νύχτα είναι, να δω αν θα μπορέσω να κοιμηθώ καθόλου....