Θανατηφόρος πυρετός - Στιγμές έμπνευσης

Dear diary (τα αγγλικά μου λείπανε... ) ,
Χτες ξύπνησα με πυρετό,θα δούμε αν θα αποδειχθεί και θανατηφόρος.
Αν και ήθελα να κάνω μια στιχουργική ανάρτηση γιατί κοντεύω να ξεχάσω το σκοπό δημιουργίας του blog μου, προς το παρόν δε θα μπορέσω!

 Η πικρή αλήθεια είναι ότι απλά δε μπορώ να βρω τα στιχάκια μου μέσα σ΄αυτό το χάος που έχω το θράσος να αποκαλώ "δωμάτιο" .



 Δε λέω "μου" γιατί ποτέ δεν ήταν δικό μου, αλλά από τότε που ήρθε ο Μ. εδώ μέσα έχει γίνει πολύ χειρότερο απ΄ό,τι ήταν πριν. Δε φημίζομαι βέβαια για τη νοικοκυροσύνη μου (ούτε και για τίποτα άλλα προφανώς) αλλά ο Μ. ξεπερνάει ακόμα και μένα στην τσαπατσουλιά. Άντρας, θα μου πεις ,τι περίμενες; Να μεταμορφωθεί σε χαρωπή νοικοκυρούλα; Όχι, θα σου πω, αλλά ενώ δεν έχω κανένα κόλλημα με την τάξη και την καθαριότητα μ΄αυτό το χάος δεν αντέχω. Και για να καταλάβεις, σ΄ένα δωμάτιο δύο επί τρία (καμαρούλα μια σταλιά που λέει και το τραγούδι) όπου υπάρχει γραφείο, βιβλιοθήκη, κουκέτα, ντουλάπα και επιπλέον γραφείο για το pc δεν είναι και δύσκολο να προκληθεί χάος. Αλλά ενώ πριν το χάος ήταν ελεγχόμενο, όταν επέστρεψα από Αθήνα πριν λίγες μέρες, είχε γίνει ανεξέλεγκτο! Δε νομίζω ότι θα ξανασυμμαζέψω ποτέ εδώ μέσα.