Μετά την απρόσμενη(;) επιτυχία (;) της τελευταίας ανάρτησης, σκέφτηκα ότι για να συνεχίσω να γράφω -μιας και η έμπνευσή μου είναι πλέον προστατευόμενο είδος -μπορώ να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο και να περάσω όλο το σόι γενεές δεκατέσσερις.
Προς το παρόν απέρριψα αυτή την ιδέα (ίσως τη μεταχειριστώ αργότερα όταν η έμπνευσή μου θα έχει πλέον εξαφανιστεί από τον πλανήτη) και αποφάσισα να κάνω απλά μια καταχώρηση ημερολογίου, μην τυχόν δε μάθετε τα έργα και τις ημέρες μου και πάθετε τίποτα κι εσείς κι εγώ. Απορρίπτω όμως και αυτή την ιδέα γιατί το ότι αγαπάω την καθηγήτρια που μας διδάσκει ελληνιστική ποίηση στο Πανεπιστήμιο σχεδόν όσο και τη δασκάλα μου στο δημοτικό και άλλα τέτοια ευτράπελα (;) δεν θεωρώ απαραίτητο να τα κατηγοριοποιήσω και να τα αναρτήσω.
Προς το παρόν απέρριψα αυτή την ιδέα (ίσως τη μεταχειριστώ αργότερα όταν η έμπνευσή μου θα έχει πλέον εξαφανιστεί από τον πλανήτη) και αποφάσισα να κάνω απλά μια καταχώρηση ημερολογίου, μην τυχόν δε μάθετε τα έργα και τις ημέρες μου και πάθετε τίποτα κι εσείς κι εγώ. Απορρίπτω όμως και αυτή την ιδέα γιατί το ότι αγαπάω την καθηγήτρια που μας διδάσκει ελληνιστική ποίηση στο Πανεπιστήμιο σχεδόν όσο και τη δασκάλα μου στο δημοτικό και άλλα τέτοια ευτράπελα (;) δεν θεωρώ απαραίτητο να τα κατηγοριοποιήσω και να τα αναρτήσω.
Γιατί τελικά το μπλογκινγκ περνάει μια κρίση, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα. Τι είναι ανάρτηση, γιατί την κάνουμε, τι νόημα έχει; Θα μου πεις, τι θες και γράφεις τότε κυρά μου; Θα σου πω … δεν ξέρω τι θα σου πω. Μαζευτήκαμε πολλοί εδώ πέρα, γράφουμε μόνο για να γράφουμε μερικές φορές, κοιτάμε στατιστικά κι επισκεψιμότητες λες και βγάζουμε λεφτά από τα κλικ που κάνει κάποιος στο μπλογκ μας. Κι όλη αυτή η πρεμούρα γιατί; Για την επιβεβαίωση που δε βρίσκουμε γύρω μας και θέλουμε να την γευτούμε κι αυτή, όπως και τόσα άλλα αγαθά, διαδικτυακά; Γιατί η επιβεβαίωση που παίρνουμε από τους δικούς μας ανθρώπους, από αυτο0ύς που είναι δίπλα μας δεν αρκεί πια;
Δεν ξέρω τις απαντήσεις σ’αυτά τα ερωτήματα, δεν προλαβαίνουν να με απασχολήσουν αρκετά κι έρχονται στη θέση τους άλλα… Θέλω να πάω μια εκδρομή στο βουνό (όχι για να πέσω αλλά για να μυρίσω καθαρό αέρα, ναι, για όσους δεν το ξέρουν, ο καθαρός αέρας μυρίζει, μυρίζει νοτισμένο χώμα ή γύρη από θυμάρι, ή πέταγμα πουλιού που μπορεί να ´ρθει και να χέσει στα μαλλιά σου, ωχ, μήπως να κάτσω στ’ αυγά μου και να μην πάω πουθενά τελικά;). Θέλω να ασχοληθώ με τα κεριά μου, να δω μια ταινία χωρίς να σηκώνομαι κάθε μια ώρα για να σερβίρω φαγητό στο Café world ή να μαζέψω τουλίπες στη Farmville, θέλω, ξαφνικά, να γυρίσω το χρόνο λίγα χρόνια πίσω, που τίποτα απ’όλα αυτά δεν είχε σημασία γιατί δεν είχε εισβάλλει στο μικρόκοσμό μας και να ξαναζήσω μια πραγματικότητα λιγότερο εικονική, λιγότερο ψεύτικη. Ίσως κάποτε σταματήσω να παίζω στο καφέ και ανοίξω καφετέρια, ίσως να σταματήσω το μπλόγκινγκ και να γράψω ένα βιβλίο , ίσως να 'χω πιο πολλούς φίλους στη ζωή απ’ότι στο fb, ίσως…
Ο καθαρός αέρας είναι πολύ ωραίο πράγμα και όντως μυρίζει υπέροχα! Χρειάζεται που και που όταν μπουχτίζεις από τα παιχνίδια στο fb και από την απομόνωση του σπιτιού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθαρός αέρας σε επαναφέρει και γυρνάς σπίτι με κέφι και ιδέες για νέες αναρτήσεις στο blog! Το internet γενικά είναι μια ωραία ασχολία όταν δεν "κολλάς ένσημα"! Όλες οι δραστηριότητες της ζωής μας όταν είναι πάνω-κάτω σε ίσες δόσεις, μας γεμίζουν και νιώθουμε καλά! Υπάρχουν και οι στιγμές βέβαια της απόλυτης βαρεμάρας που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα αλλά νομίζω ότι είναι και μια φυσική αντίδραση του οργανισμού για να μην πάθουμε και υπερκόπωση!!! ;-)
ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.ΟΛΟΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΝΑ ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ.ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
Δεν ξέρω αν το κατάλαβες (προφανώς το έχεις καταλάβει) αλλά ο προβληματισμός σου για τις αναρτήσεις στο μπλογκ σου, σε οδήγησε στην ανάρτηση ενός πολύ ωραίου σχολίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να την κάνεις εκείνη τη βόλτα στην εξοχή.
Καλημέρες...
Τα blogs προσφέρουν έναν βήμα έκφρασης . Αναλογα με τις αναγκες ,τις ανασφάλειες , μα και την καλλιέργειά ή την δυναμική μιας προσωπικότητας , αυτή η έκφραση ,διαφέρει εντελώς από blog σε blog. Εχω βρεί μέσα σε αυτόν τον χώρο εδώ και περιπου 3 χρονια , από ανθρώπους που γράφουν αριστουργηματικά , μέχρι πιτσιρίκα που θέλουν απλά να φωνάξουν την ...καψούρα τους . Από προσωπικότητες υψηλοτάτου μορφωτικού επιπέδου , και μερικοί μεγάλης αναγνωρισιμότητας ,που πολλοί από αυτούς δεν θέλουν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους , μέχρι ανήλικα παιδιά που μιλούν για τα προβλήματα τους στο σχολείο ή στο σπίτι με τους γονείς τους .Κάνεις τις επιλογές σου στον τρόπο έκφρασής σο μα και στους ανθρώπους που θέλεις να επικοινωνείς και να ανταλλάσσεις απόψεις .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό βέβαια που χρειάζεται προσόχή είναι ο εθισμός και σταδιακά η αντικατάσταση της πραγματικής ζωής με αυτήν του ψηφιακού κόσμου . Γιατί νομίζεις πως πολλοί από τους παλιούς blogers κάνουν αναρτήσεις κάθε 15 ή 30 ημέρες ,και πολλοί δεν έχουν καθόλου facebook ή και να έχουν το χρησιμοποιούν σπάνια ; Απλά ,γιατί χρησιμοποιούν αυτόν τον τρόπο ιδιαίτερης έκφρασης και επικοινωνίας για να ομορφύνουν την καθημερινότητά τους και όχι για να αντικαταστήσουν τους πραγματικούς τους φίλους ή τις ουσιαστικότερες δραστηριότητες της ζωής τους .
Μόνο την δική μου γνώμη μπορώ να σου πώ .Αν κάποιος δεν έχει Ζωή και μια κάποια δυνατή προσωπικότητα και μπει στον ψηφιακό κόσμο , μπορεί πολύ εύκολα να εγκλωβιστεί εκεί και να πάθει σοβαρ'ο εθισμό . Αλλοιώς , το ίντερνετ σε όλες του τις μορφές , μπορεί να βοΗθά και να ομορφαίνει τις ζωές των ανθρώπων,αν γίνεται σωστή χρήση του .
Αααα και κάτι για την συγγραφή
Το να γράψεις ένα βιβλίο θέλει πολύ πειθαρχία ,χρόνο και διάθεση και το να το εκδώσεις θέλει πολύ περισσότερο από όλα τα προηγούμενα και επίσης γνωριμίες . Το να γράψεις μια ανάρτησή είναι ενα τελείως διαφορετικό πράγμα .
Να εχεις μια όμορφη μερα
:)))))