Να 'ταν η ζήλια ψώρα.. - Στιγμές έμπνευσης

Καμιά φορά δε μπορείς να πιστέψεις τι άτομα υπάρχουν, τι υποκρισία, τι ψευτιά, τι κακία και ζήλεια.Δε λέω ότι είμαι τέλεια, βλέπω ότι δεν έχω κάτι αξιοζήλευτο, αν αξίζω κάτι αυτό μετράει για μένα και για αυτούς που με αγαπάνε, οι άλλοι τι έχουν να κερδίσουν, τι έχουν να ζηλέψουν;Πτυχίο δεν έχω πάρει, όταν είναι νύχτα δε βλέπω στα δυο μέτρα, λεφτά δεν έχω, διάσημη δεν είμαι, κοινωνική δεν είμαι, να πω ότι οι άντρες σφάζονται στην ποδιά μου θα'ναι ψέμα επομένως με βάση τα πρότυπα της εποχής τι έχω για να το ζηλέψει κάποια άλλη; Αυτό το λίγο μυαλό παραπάνω; 
Και γιατί να ζηλέψει αυτό αφού όταν είναι να προστατευτώ από την κακία και τη δολιότητα των άλλων δε δουλεύει;


Συγχωρήστε μου τα λάθη, είναι η μόνη ανάρτηση που έκανα εν βρασμώ ψυχής που λένε.
Θα μπορούσα να γράφω πολλή ώρα γι αυτά, για τα ελαττώματά μου, για τους λόγους που καθιστούν παράλογη τη ζήλεια που μες στην ταραχή μου την έγραψα λάθος 2 φορές, αλλά εκτός του ότι θα κουράσω, κάποιοι (που δε ζηλεύουν αλλά ξέρουν να βγαίνουν από πάνω θα το ρίξουν στην ψυχολογία, τη χαμηλή αυτοπεποίθηση και τα παιδικά τραύματα.)


Και τέλος όσο κι αν μου'χει στοιχίσει αυτό δε δέχομαι κανείς να μου λέει τι να κάνω και κυρίως τι να μην κάνω.