Ο καθρέφτης, η αλήθεια και άλλα δεινά - Στιγμές έμπνευσης

Την τελευταία φορά που έγραψα σ'αυτό το ιστολόγιο έκανα χιουμοράκι με τα παιχνίδια του fb.

Τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει. Εκτός του ότι με χώρισε ο εικονικός αρραβωνιαστικός μου γιατί λόγω της μετακόμισης δεν είχα πρόσβαση στο ίντερνετ , έχουν έρθει τα πάνω κάτω.

Ακούγονται βρισιές ένθεν κακείθεν για τα κακώς κείμενα που τόσα χρόνια γινόταν κάτω από τη μύτη μας αλλά δε δίναμε σημασία. Ξαφνικά ξυπνήσαμε. Τρίψαμε τα μάτια , τεντωθήκαμε , και πήγαμε στο μπάνιο να ρίξουμε λίγο νερό στο πρόσωπό μας. Το είδωλο στον καθρέφτη δε μας άρεσε όμως. Κοιταχτήκαμε, ξανακοιταχτήκαμε , τίποτα. Δε μας γελούσαν τα μάτια μας. Αυτό που βλέπαμε στον καθρέπτη δε μας ικανοποιούσε. Κι έτσι βγήκαμε στο δρόμο ή καθίσαμε στο pc (ο καθένας βλέπεις αντιλαμβάνεται αλλιώς τη "διαμαρτυρία" ) κι αρχίσαμε να βρίζουμε αυτούς που νομίζουμε ότι φταίνε.

Στον καθρέφτη δεν ξανακοιτάξαμε. Έτσι κι αλλιώς τον σπάσαμε πάνω στα νεύρα μας, γιατί ο καλός ο επαναστάτης σπάει ό,τι βρει μπροστά του. Βρίζουμε λοιπόν τους υπεύθυνους. Αυτούς που εμείς με τη συμμετοχή ή την αποχή μας εκλέξαμε. Γιατί με συντριπτική πλειοψηφία και συντριπτική αποχή εκλέχτηκαν. Τότε δεν ξέραμε , έτσι λέμε. Τότε πιστεύαμε το "λεφτά υπάρχουν" , τάχα μου δε μας είπε κανείς την αλήθεια. 

Η αλήθεια ωστόσο ήταν πάντα μπροστά μας. Εμείς δε θέλαμε να τη δούμε. 

Αδιαφορούσαμε τόσο ώστε το 30% από μας δεν πήγε καν να ψηφίσει.

Τώρα το παίζουμε συνειδητοποιημένοι πολίτες, πατριώτες, Έλληνες, επαναστάτες. 

Ενώ πριν λίγα ,πολύ λίγα χρόνια, το να αναφέρεται η πατρίδα ή το έθνος σε μια συζήτηση προκαλούσε χλεύη και ειρωνεία, βολές για άκρατο εθνικισμό, τώρα ξαφνικά, εν μία νυκτί, οι λέξεις βρήκαν (;) το χαμένο τους νόημα.

Άνθρωποι που δε γνωρίζουν στοιχειώδη ιστορία ή ακόμη χειρότερα η ημιμάθεια τους κάνει να θεωρούν εαυτούς ειδήμονες διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους για την ελληνική ταυτότητα του έθνους που φέρεται να καταπατείται από τους λεγόμενους εταίρους μας.

Ξαφνικά αρχίσαμε όλοι να μιλάμε για ιδανικά και αξίες, για σημαίες και λάβαρα.

Ο καθένας όμως σηκώνει το δικό του μπαϊράκι. 

Οι δικές του "αξίες" βλέπεις, είναι πιο σημαντικές από των υπολοίπων, τα δικά του "ιδανικά" πιο υψηλά από των άλλων...